Moeder Loeder

Romi 11,

11 jaar geleden werd ik mama, moeder Loeder. De dag ervoor schreef ik een brief geschreven naar mijn lief: dit gaat ons leven compleet veranderen, we gaan moe zijn, elkaar vaak niet vinden. Blijf onze liefde vandaag onthouden, we komen er ooit terug.

Ploeps en dan ben je mama (ok theeft wel meer bloed, zweet en tranen gekost) Opeens gaat Je hart helemaal naar dat kleine onschuldige wezen. Heel diepe pure liefde (en neen dat hoeft niet voor iedereen të zijn, bij mijn tweede had ik helemaal iets anders) en gaf ik als moeder mijn hele zijn aan dat kleine wezentje.

Als mama, moeder transformeer je. Word je een nieuw mens. Word je zelf herboren. Een prachtig proces, ik noemde het toen heel intens.

Als moeder Vergeet je soms voor jezelf te zorgen.. Ben je veel tijd 'kwijt' aan het zorgen voor. Vergeet je soms dat je ook nog een andere rol hebt. Vergeet je misschien zelfs wie jij bent.

Zorgen voor is immers een thoffe positie, je betekend iets voor iemand, onvoorwaardelijk.

Tot je soms teveel gaf en echt moe bent en even beu bent.. Boos wordt voor weinig.

Deze tekens leerde ik zien als:” oej ik heb te weinig voor mijzelf gezorgd.”

Want het mooiste cadeau dat je je kind kan geven (buiten haar het leven en je liefde schenken)

Is jezelf die onvoorwaardelijke liefde schenken (ja voor je kind!). Even goed voor jezelf mogen zorgen als voor je kind.

Dan ben je namelijk niet teveel aant het loederen. Dan schenk je hen heel erg veel en - mooi meegenomen - jezelf ook!

Het mooiste cadeau wat ik kreeg dankzij het moederschap: mijzelf graag zien en voor mijzelf zorgen.

Ik leerde voor dat kleine Ineke zorgen, haar de liefde geven die ze echt verdient.

Soms ben je bang bent om de fouten te maken die je niet wil maken of niet wil doorgeven. Ik hoorde zelfs mama’s die bang zijn om trauma’s te geven. ( Indien je dat denkt: weet dat wie dat denkt, gaat dat nooit of te nimmer bewust doen, het zijn degene die niet kunnen reflecteren over wat ze aan het doen zijn, die erge dingen meegeven en jij die hier bent, bent dat niet!)

Indien je jezelf graag durft zien, je kind graag ziet. Dan heb ik diep vertrouwen dat allemaal wel goed genoeg komt. Vertrouw dat ook aub, voor jezelf, voor je kind.

Ik ga Romi pijn doen sowieso, niet bedoeld, dat nooit, maar wel uit liefde. Omdat ik denk dat dit het beste is voor haar, of omdat ik doodmoe ben of omdat ik van niet beter weet.

Zo is de liefde. Graag zien en toch pijn doen. Vergeef jezelf keer op keer en zeg sorry. Ik maak me er geen zorgen over, ik vergeef me en schenk haar en mijzelf de liefde die we verdienen als de verbinding even weg was. Mild zijn, mild ouderschap, naar mijzelf en haar/hen.

zij gaat haar eigen weg en komt wel goed.

Dat is liefde en compassie.

Dan komt alles goed.

Liefs

Ine al 11 jaar moeder.

p.s. Er bestaan er nog altijd thoffe therapeuten indien niet goed komt 😍 (mopje)