Op de dag dat ik van mijzelf begon te houden

Trigger warning suïcide:

Zelf deed ik er ook heel lang over om echt van mijzelf te leren houden. Ooit was ik mijzelf zo beu, dat ik er liever niet meer wilde zijn zelfs. Ik was depressief als puber en dacht dat het beter was van de wereld te kunnen verdwijnen. Gelukkig deed ik dat niet.

Zo blij dat ik er nog ben, dat er therapie en liefde op mijn pad kwam, die me leerden dat anderen me wel nodig hadden en van me hielden, dat was mijn redding.

Het was een lange, boeidende weg om nu net het tegenovergestelde te wensen. Anderen te tonen hoe mooi ze zijn, nadat ikzelf mijn waarde zag. Om anderen te tonen hoe het voelt om wel van jezelf te mogen houden.

Het raakte me daarom ook deze week enorm dat Akke (Aron Wade) van w817 besloot op door ondraagelijk psychisch lijden er niet meer te willen zijn, net zoals het me iedere keer diep raakt wanneer iemand suïcide pleegt.

Ik ken de eenzaamheid die die lieve persoon moet voelen. Het raakt me omdat ik erop vertrouw: “het kan wel, je kan echt wel, met vallen en opstaan, met mindfulness, therapie en compassie, veel liefde en verbinding leren: hoe je leven er wel echt toe doet, hoe je minder leert lijden, leert hoe andere je graag zien, en ten slotte hoe je van jezelf kan houden…”

‘Iedereen kan het leren, want ik kon het’, denk ik vaak.

Dus laat je ondersteunen, liefst zo snel mogelijk, we wachten vaak te lang om psychische hulp te zoeken. Gedachten als: ‘tzal wel beteren, wat zou een vreemde me kunnen helpen? Wat gaan anderen denken? Ik moet het zelf kunnen...
Je kan dit niet alleen dragen, niemand kan dit (denk aan een botbruik, ook daar heb je een specialist voor nodig) laat je omringen door de juiste mensen.
Wat wel kan is leren van jezelf houden, door die ondersteuners, specialisten, de juiste technieken, warmte, liefde, familie, vrienden, gesprekken, lichaamswerk, mindfulness teachers enz,…

VOOR wie de andere ziet lijden: spreek erover met de persoon, laat dit geen taboe zijn. Want net de eenzaamheid is in depressie en andere psychische ziekte (verslaving, burn-out, psychose…) zo hard aanwezig. Door taboe is er extra lijden. Schenk onvoorwaardelijk je aandacht en luister, meer hoeft vaak niet (geen : “tzal wel beteren” en of ander vreemd advies) - doorverwijzen is altijd een goed plan, als naaste kan je de ander niet redden (cfr botbreuk kan je ook niet herstellen), wel je liefde en geduld schenken.

Nu, op de dag dat ik van mijzelf begon te houden, gebeurde veel, heel veel. Daarom lees je dit, op de site van thof, mijn bedrijf. Die ik uit mijn kracht liet ontstaan. Soms zijn er nog dagen, waarop ik het niet altijd helemaal zie, maar net daarin zit net de zelfcompassie: “Ik kom er wel, ik kan op mijzelf vertrouwen. Ik ben goed genoeg. Het komt wel goed.”

Laat dit je mantra worden: “ik ben goed genoeg.”

Werken met zelfcompassie en zelfliefde - boek hier je therapie met mij

Een tekst van Charlie Chaplin - die hij schreef op zijn 70 ste verjaardag

Ik gebruik de tekst vaak als ik met zelfcompassie aan de slag ga in groepen of individueel.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
 begreep ik dat ik steeds weer en bij iedere gelegenheid,
 op het juiste moment en op de juiste plaats ben.
 Dat alles wat gebeurt goed is.
 Vanaf dat moment heb ik rust.
 Nu weet ik dat men dat VERTROUWEN noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
 kon ik accepteren dat emotionele pijn en lijden 
slechts waarschuwingen voor me zijn, dat ik niet mijn waarheid leef.
 Nu weet ik dat men dat AUTHENTICITEIT noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
 ben ik ermee opgehouden naar een ander, beter leven te verlangen.
 Ik kon zien dat alles om me heen een uitnodiging is om te groeien.
 Nu weet ik dat men dat RIJPEN noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
 ben ik ermee opgehouden mezelf van mijn vrije tijd te beroven. 
Ik ben opgehouden met het bedenken van geweldige projecten voor de toekomst.
 Op het moment doe ik slechts dat wat me vreugde en plezier brengt,
 waar ik van hou en wat mijn hart blij maakt.
 Op mijn manier en in mijn eigen tempo.
 Nu weet ik dat men dat EERLIJKHEID noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
 heb ik me bevrijd van alles dat niet gezond voor me was.
 Van eten, mensen, dingen en situaties,
 van alles dat me steeds maar weer naar beneden trok, weg van mezelf. 
In eerste instantie noemde ik dat gezond egoïsme,
 nu weet ik dat het ZELFLIEFDE is.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
 ben ik gestopt met altijd gelijk willen hebben.
 Daardoor heb ik me steeds minder geïrriteerd.
 Nu weet ik dat men dat NEDERIGHEID noemt.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
 heb ik geweigerd nog langer in het verleden te leven en me zorgen te maken om de toekomst.
 Nu leef ik alleen nog maar in het ogenblik, daar waar alles gebeurt.
 Zo leef ik op dit moment iedere dag en noem het BEWUST ZIJN.

Op het moment dat ik van mezelf begon te houden,
 begreep ik dat mijn denken me klein en ziek kan maken.
 Op het moment dat ik mijn hart liet spreken echter werd mijn verstand, mijn denken, een belangrijke partner.
 Deze verbinding noem ik nu DE WIJSHEID VAN HET HART.

We hoeven niet meer bang te zijn om ons bloot te geven,. Ook hoeven we geen conflicten met onszelf en anderen te vrezen: 
zelfs sterren botsen weleens op elkaar en juist daardoor ontstaan er weer nieuwe.
 Nu weet ik: DAT IS HET LEVEN…